ایستگاه سراب

وقتی دیگر رسیده بودیم و مسیرها وخیابانها آشنا شده بودند دلم برای شهر سوخت.شهری که سالها من را مهربانانه در خودش جا داده بود.هزاران خاطره برایم ساخته و همه تلاشش را کرد تا دوستش بدارم من اما سنگدلانه دیدم که کمترین احساس خوش آیندی به این شهر ندارم.شاید بعدها یک روزی دلم برای پل ها و گلها و ساحل زیبایش پر بکشد شاید هم نه آنقدر غرق بشوم در آینده که حتی دلم نخواهد برگردم و کلاهی را که جا گذاشته ام بر دارم .یک تصمیم هایی خیلی سخت است. شاید زمان کار خودش را کرده است که تصمیم کندن از این شهر اینقدر سهل شده.دوباره کوچ ،دوباره پرواز، دوباره از سر نو ساختن .من سالم و توانا و پر از انرژیهای مثبتم و از هی,کوچ ...ادامه مطلب