کوچ

وقتی دیگر رسیده بودیم و مسیرها وخیابانها آشنا شده بودند دلم برای شهر سوخت.شهری که سالها من را مهربانانه در خودش جا داده بود.هزاران خاطره برایم ساخته و همه تلاشش را کرد تا دوستش بدارم من اما سنگدلانه دیدم که کمترین احساس خوش آیندی به این شهر ندارم.
شاید بعدها یک روزی دلم برای پل ها و گلها و ساحل زیبایش پر بکشد شاید هم نه آنقدر غرق بشوم در آینده که حتی دلم نخواهد برگردم و کلاهی را که جا گذاشته ام بر دارم .
یک تصمیم هایی خیلی سخت است. شاید زمان کار خودش را کرده است که تصمیم کندن از این شهر اینقدر سهل شده.
دوباره کوچ ،دوباره پرواز، دوباره از سر نو ساختن .
من سالم و توانا و پر از انرژیهای مثبتم و از هیچ تغییری نمی ترسم .آینده بدون شک تابناک خواهد بود .

+ نوشته شده توسط مژگان در پنجشنبه ۲۶ مرداد ۱۳۹۶ و ساعت 20:8 |