جرعه جرعه

برگشتن از اینستاگرام به بلاگفا مثل اینه که از یه خیابون شلوغ و پر ترافیک پیچیده باشی تو یه فرعی .صدای دستفروشها و همهمه آدمها .چشاتو ببند و به اون خیابون شلوغی فکر کن که توش یه عده افتادن به جون هم .یه عده بلندگو دستشونه و شعار میدن یکی فال حافظ میفروشه اون یکی مرظوب کننده .یکی به نقاشیهاش پز میده اون یکی به پرده جدید خونه یه نفر معرکه گرفته بیا و تماشا کن .رنگ بو عطر غذا همهمه شلوغ پلوغی و کلی چیزای جداب دیگه که اگه بیفتی وسطش حالا حالا ها درگیرشی.بعد یهو دلت یه گوشه دنج خلوت میخواد میزنی روترمز و یه جوری که کسی نفهمه میپیچی تو فرعی!

اونجوری نیست که چند تا خیابونو تا انتها بری و کوچه خلوتها را پشت سر بزاری تا برسی به اون کوچه بن بسته .نه اینجوری نیست. باید یهو دلت هواشو بکنه .پر بکشه بعد چشاتو باز کنی ببینی همونجایی هستی که باید .دیگه نه از سرو صدای شعارها خبری هست نه دستفروشا دوره ات کردن نه کسی کمک میخواد . خودتی و خودت و گاهی هم یه کسایی مثل خودت که دلشون اون گوشه دنج را خواسته .

ته یه بن بست درست مثل ایستگاه سراب .مثل خونه پدری .مثل اون پله که جلو در بود .بچه بودی می نشستی روش منتظر میشدی مامان بیاد.

گوچه باریکه حالا پهن شده خونه روبرویی را خراب کردن .خونه پدری دیگه تو پس کوچه نیست .هیچی مثل سابق نیست.حتی سند اون خونه که بلاخره زدی بنام خودت و خلاص.تو میگی خونه پدری اونا میگن خونه فلانی .بزار بگن کی به کیه .اصلش اینه که الان تو صاحبشی .

وقتی یار جان بهم گفت میخوام خاطرم از بابتت جمع باشه .الکی نگفت حرفش حرف بود .از خونه اش صدای موسیقی اومد بیرون وصدای خنده .تا کابوسهای شبانه تموم بشن صبورانه تحملشون کرد . نق نزد فقط گفت درک می کنم طبیعیه و نوازش کرد .الان مدتهاست کابوس ها رفتن و دیگه کسی با فریاد از خواب نمی پره .

دیگه شبا کابوس نمی بینم .خونه پدری را خریدم .طول استخر را شنا می کنم و سفر برام آرزو نیست . میدونم چی دلم میخواد و خیلی اتفاقهای خوب دیگه .مونده اون یکی آخری که اونم باید همت کنم بهش برسم .اگرم تا حالا بهش نرسیدم از تنبلی خودمه .

اینهمه نوشتم هنوز نگفتم چطور شد که یار جان که از سر عقل انتخاب شده بود اومد نشست وسط سینه ام و قلبمو فتح کرد .

دوست دارم جرعه'>جرعه جرعه خاطراتمو بنوشم .