آخرین مطالب
امکانات وب
مدتها بود دندونم درد می کرد.چند بار بابتش دکتر رفته بودم و هربار همون جواب همیشگی را شنیده بودم و اونم اینکه این دندون ظاهرش درسته و از جایی خرابه که قابل دیدن و دسترس نیست .از اونجایی که ظاهر قضیه خوب بود ترجیح داده بودم یه جورایی با درد ملایمش کنار بیام و دل نکنم ازش. القصه مدتها بود که یه آب خوش از گلوم پایین نرفته بود و با هر نوشیدنی بیادم اومده بود که یه چیزی تو دهنم دردناکه.
این گذشت و من این درد دندون به هم عادت کرده بودیم اونقدر که فراموش کرده بودم آب خوش چطور از گلوی آدم پایین میره. تا اینکه یه روز یکی از دندانهای اونطرفی هم خودی نشون داد و دیدم اگه بخوام با این یکی هم مدارا کنم کلن باید قید نوشیدن آب را بزنم .این بود که بدو بدو رفتم پیش دکتر که بدادم برسه .دکتر جان بعد معاینه گفت هر چی هست از همون دندون سمت راستیه اینو بکش خلاص شو . جونم براتون بگه منم دیدم حالا که نشستم نه خوابیدم رو این صندلی و دکتر هم که آماده است .دل به دریا زدمو گفتم بکش.
القصه بعد چهار تا آمپول بی حسی و دست و پا زدنهای دردناک من بلاخره دکتر جان موفق شد دندون خراب را از دهنم بیرون بکشه . و من بینوا فکر کرده بودم که دیگه راحت شدم .اما کور خونده بودم .به همون نشون که بعد از بر طرف شدن اثر بی حسی تا همین امروز که دوازده روز گذشته هنوز دارم درد می کشم .آب خوش که سهله یه غذای درست حسابی هم نخوردم .اینا بماند .
الان جای خالی دندون تو دهنم حسابی منو انداحته تو فکر. می تونم بعد رهایی از درد یه پولی خرج کنم و یه دندون جایگزینش کنم که هیچوقتم درد نگیره جای اون دندونه پر بشه و منم یادم بره چی کشیدم از یه خراب لعنتی.شایدم نه بزارم اون حفره خالی تو دهنم بمونه تا دردهایی که کشیدم یادم بمونه و آب خنکهایی که می نوشم را بیشتر قدر بدونم .
خب راستش دروغ چرا قصه دندون من شبیه خیلی از زندگیهاست . حداقل به نظر خودم که اینطور اومد.نگاه که می کنم خیلی از زندگیها توی یکی از این مراحل هست. خوشبحال اونایی که دندونای سالم دارن. حالا یا بلد بودن و خوب مراقبت کردن یا جنس دندونشون خوب بوده .اما خیلیها هم با خرابی زندگی کنار اومدن .خیلیها خرابی زندگیشونو سپردن به دکتر .خیلیها از شر خرابی راحت شدن و ....
به زندگی خودم که نگاه می کنم می بینم در مقایسه با دندون دردم تو تفکراتم در خنده دارترین قسمتشم .
این گذشت و من این درد دندون به هم عادت کرده بودیم اونقدر که فراموش کرده بودم آب خوش چطور از گلوی آدم پایین میره. تا اینکه یه روز یکی از دندانهای اونطرفی هم خودی نشون داد و دیدم اگه بخوام با این یکی هم مدارا کنم کلن باید قید نوشیدن آب را بزنم .این بود که بدو بدو رفتم پیش دکتر که بدادم برسه .دکتر جان بعد معاینه گفت هر چی هست از همون دندون سمت راستیه اینو بکش خلاص شو . جونم براتون بگه منم دیدم حالا که نشستم نه خوابیدم رو این صندلی و دکتر هم که آماده است .دل به دریا زدمو گفتم بکش.
القصه بعد چهار تا آمپول بی حسی و دست و پا زدنهای دردناک من بلاخره دکتر جان موفق شد دندون خراب را از دهنم بیرون بکشه . و من بینوا فکر کرده بودم که دیگه راحت شدم .اما کور خونده بودم .به همون نشون که بعد از بر طرف شدن اثر بی حسی تا همین امروز که دوازده روز گذشته هنوز دارم درد می کشم .آب خوش که سهله یه غذای درست حسابی هم نخوردم .اینا بماند .
الان جای خالی دندون تو دهنم حسابی منو انداحته تو فکر. می تونم بعد رهایی از درد یه پولی خرج کنم و یه دندون جایگزینش کنم که هیچوقتم درد نگیره جای اون دندونه پر بشه و منم یادم بره چی کشیدم از یه خراب لعنتی.شایدم نه بزارم اون حفره خالی تو دهنم بمونه تا دردهایی که کشیدم یادم بمونه و آب خنکهایی که می نوشم را بیشتر قدر بدونم .
خب راستش دروغ چرا قصه دندون من شبیه خیلی از زندگیهاست . حداقل به نظر خودم که اینطور اومد.نگاه که می کنم خیلی از زندگیها توی یکی از این مراحل هست. خوشبحال اونایی که دندونای سالم دارن. حالا یا بلد بودن و خوب مراقبت کردن یا جنس دندونشون خوب بوده .اما خیلیها هم با خرابی زندگی کنار اومدن .خیلیها خرابی زندگیشونو سپردن به دکتر .خیلیها از شر خرابی راحت شدن و ....
به زندگی خودم که نگاه می کنم می بینم در مقایسه با دندون دردم تو تفکراتم در خنده دارترین قسمتشم .
پ.ن:عنوان مطلب را از اولین کتابی که خودم خواندم گرفتم .
+ نوشته شده توسط مژگان در دوشنبه ۵ تیر ۱۳۹۶ و ساعت 21:29 |
ایستگاه سراب...