اینجا ایران است

از دنیای ساکت و آرام مجازی پرت شده ام وسط وقعیتهای شیرین و تلخ اجتناب ناپدیری که دوستشان دارم .پرت شده ام به آغوش مادر و مهربانی های بی اندازه خواهرکم که از جانش هم برایم دریغ نمی کند. پرت شده ام بین بوق و دود و ترافیک و بین حرفها و گله گداریهای تمام نشدنی .پرت شده ام جایی که برای راه یافتن به دنیای مجازی باید صبور باشم خیلی صبور .پرت شده ام بین تابلوهایی که خطشان خواناست و قرار نیست برای فهماندن منظورم به راننده تاکسی دنبال لغتهایی که نمیدانم بگردم .اینجا وطن است روزهایش آفتابی است  شبهایش مهتاب دیوانه ات می کند .اینجا میشود نیمه شبها که خواب بسر شدی ستاره بازی کرد البته اگر دیوارها اجازه بدهند آسمان را ببینی .اینجا همه چیز قابل لمس است از دستهای مادر بگیر تا چشمهایی که لبخند میزنند ...اینجا ایران است .

مشتاق دیدار همولایتی های مجازی هم هستم 

ایستگاه سراب...